Het leven is mooi. Maar we voelen het niet meer. Dat komt door andere mensen die ons structureel in de maling nemen, en daarmee alle rijkdom en macht van de wereld naar zich toe trekken. Voor hen zou het leven extra mooi moeten zijn. Maar ze voelen het niet meer. Dat komt weer door ons; “normale mens” Wij beginnen ons ongenoegen uit te drukken over hoe we beroofd worden. We beginnen te zeggen dat we niets uit de weg gaan om enig balans terug te brengen in de wereld. We beginnen te protesteren. We vergelijken bankiers met pedofielen, politici met varkens, en justitie met pestkoppen van de basisschool.
Geef het maar toe, waar je ook zit; we zitten elkaar dwars. Of je nu op een minimumloon zit, of ergens hoog in een kantoor op bergen met oneerlijk verkregen geld en macht; je bent niet blij. Want mensen zijn gemaakt voor interactie. Daar worden we niet altijd blij van, maar nu worden we er allemaal nooit meer blij van. Jij daar in dat kantoor op die berg geld kan daar wat aan doen. Geef die machtstrijd op. Geef om je medemens, geef aan je medemens. Van alles wat je bezit heb je nog geen 10% nodig. Laat het los.
Jij die op het minimumloon zit kan daar ook wat aan doen; de machtige rijken de kans geven om er wat aan te doen. Maar stel ze dan wel een ultimatum, geef ze een termijn om op te geven.
En zo zwart wit zit het, beide veel te ver uiteenlopende partijen. Als jullie bovenstaande niet volgens, kun je wachten op oorlog. Dat is nog een ergere situatie dan nu, want niemand wordt er blijer van. Het enige wat er bij komt is slachtoffers. Slachtoffers van een systeem waarvan we al lang weten dat het niet werkt. Een systeem wat we zo graag in stand houden maar waarom? Omdat we niet beter weten? Omdat we denken dat het zonder niet gaat?
Als de geschiedenis iets leert, dan is het wel dat overal de controle op houden, de weg naar de afgrond is. Wij zijn een volk die zo veel informatie heeft over hoe het niet moet, en nog steeds kunnen we het niet. Waarom lukt het niet? Hebzucht. De angst om niet genoeg te hebben. De compulsieve drang om meer te willen. Groei, dat is het probleem.
Meer is altijd slechter, maar op een of andere manier is dat altijd wat we willen. En als we de grootste stappen maken blijkt het op te zijn, het gaat niet meer. Het gaat inderdaad niet meer, maar waarom moet iedereen dan inleveren? Waarom niet alleen de mensen die overvloed hebben? Juist; hebzucht. Groei, dat is het probleem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten