Dat de financiële wereld de zeer nodige zelfbeheersing ver voorbij is, daar kan niemand meer omheen. Als je heel je leven hebt gewijd aan het verhogen van het aantal cijfertjes op de door jou gekozen rekeningen, dan is dat nog het enige wat leeft, en elk verlies is onoverkomelijk. Dat is ook de reden dat er in de bankensector zo veel producten zijn waarbij de bedenker ervan zich heeft verwittigd van het feit dat hij er veel geld aan zal opstrijken. Zie het maar als een soort verslaving waarbij de dit keer de dealer aan het kortste eind trekt, en de verslaafde met de winst op stap gaat.
Dit gaat echter alleen over die cijfertjes. De cijfertjes die niet echt bestaan. De cijfertjes die zijn behaald door anderen in de ellende te werpen. De cijfertjes die met opzet zo moeilijke constructies achter zich hebben zitten, met als doel de massa te besodemieteren met onduidelijkheden. De cijfertjes die burgers tot slaaf maken van een systeem die ze niet begrijpen, om de zakken te vullen van mensen die hoogstwaarschijnlijk zeer pijnlijk ritueel geslacht zouden worden als de burgers echt zouden weten wat ze allemaal doen.
De algemene perceptie van de burger is aan het veranderen. Men weet dat het niet klopt, nog niet tot in detail, maar we weten dat we al heel lang genaaid worden op de meest vreselijke manieren. Dat is ook de reden dat topmensen in het bankwezen gevoelsmatig door de burger gelijk worden getrokken aan een actief pedofiel. Bij deze wil ik de hoge heren dan omdopen tot “actief omnifiel” Ze naaien alles en iedereen.
Maar zoals altijd heeft karma de juiste pet op, al lijkt het soms zo te falen. De sleutel zit uiteindelijk in de kennis die wij als burgers hebben, en wat we er mee doen. Want het toenemende besef van de consument dat ze worden bestolen en voorgelogen, doet ons de bankiers zien als gelijk aan pedofielen, lijkenpikkers of kindermoordenaars. Hoe meer we de informatie met elkaar delen, hoe meer dat begint te gonzen, en de personen in kwestie dat beginnen te voelen. Met als gevolg dat al 6 topbankiers zelfmoord hebben gepleegd. Want als de werkelijkheid door begint te sijpelen, namelijk dat we ze helemaal niet succesvol en bewonderenswaardig vinden, hoe zwaarder de realiteitsklap aan komt.
Want als de focus van de winst af gaat, wat blijft er dan voor zulke mensen nog over? Menselijkheid? Geluk? Vriendschap? Liefde? Want als het succes in de ogen van de massa gelijk staat aan het mishandelen en verkrachten van kinderen, wie ben je dan nog? Want als alle mensen waar je mee omgaat in dezelfde handel zitten, kun je ze dan als vrienden beschouwen als je kijkt naar hoe jij mensen behandelt? Uiteindelijk zijn de mensen die het succes alleen halen uit de cijfers op de rekening, de allergrootste verliezers. Ze verliezen alle zaken die het mogelijk maken om je mens te voelen, en het allerbelangrijkste; zichzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten