maandag 13 januari 2014

CAMERAGEIL

Als je een willekeurige Nederlander vraagt hoe ze denken over privacy wetgeving zegt de overgrote meerderheid; “ Ik heb niets te verbergen” Maar als we niets te verbergen hebben, waarom hebben we dan kleding en gordijnen? Daar wordt ook altijd op dezelfde manier op gereageerd; “Ik wil niet dat ze naar me kijken” Laat dat idee maar los. Je kunt beter in je blote reet voor het open raam gaan staan, want Nederland kijkt naar je. Nederland kijkt naar je betaalgedrag, je koopgedrag, je rijgedrag, je locatie,  je belgedrag, je surfgedrag en de inhoud van je e-mails. Als er op 1 van deze plekken iets te vinden is wat gevaarlijk voor de staat klinkt, of waaruit blijkt dat er geld van je afgepakt kan worden, dan kun je op zijn minst rekenen op extra controle.

 

Dat je het niet merkt, betekent niet dat je niet wordt bekeken. Wat er mis aan is? Begin eens met een grove schending van de mensenrechten. Dat iemand met een uitkering wordt gekort omdat met haar bonus kaart was geconstateerd dat ze te veel dure biefstuk kocht. Dat als je onterecht wordt geteisterd door de sterke arm van de wet (en dat gebeurt vaker dan je denkt) je zeer beperkt wordt in de middelen om jezelf te beschermen. Dat er iemand is die jou kan veroordelen zonder dat je het weet, en je kan arresteren op een onverwacht moment voor dingen waarvan je misschien niet wist dat ze niet mochten. Maar elke Nederlander wordt geacht de wet te kennen, alleen is dat voor niemand het geval.

 

Overal waar je bent, staat het allesziende oog op jou gericht. Met name op mensen die sterk in twijfel stellen dat het iets bijdraagt aan het welzijn van de burger, zoals ik. Want de cijfers geven niet aan dat criminaliteit daalt, specifiek door de enorme toename in controle. Bovendien betekent het digitaliseren van controle een verhoging van de kans op fraude zoals diefstal van identiteit. Iets waardoor  juist de onschuldige achter de tralies komt. Uit naam van het verminderen van criminaliteit zijn er genoeg andere maatregelen naast grote digitale controle. Waarom wordt er dan juist gekozen voor dure systemen? Omdat het neveneffect veel belangrijker is voor onze helden van de veiligheid; iedereen kan in de gaten gehouden worden. Vanuit kantoortjes kunnen er boetes uitgeschreven worden, opdrachten tot stopzetten van uitkeringen gedaan worden, en een dossier worden opgebouwd waarmee u in de toekomst nog wel eens geweigerd kan worden voor wat voor product of dienst dan ook.

 

Opvallend is dat als ik last zou hebben van criminaliteit, en ik de betreffende personen zou filmen of anderzijds zou registreren om het voor de wet makkelijk te maken deze mensen te verwijderen, dat het zo maar gezien zou kunnen worden als onrechtmatig verkregen bewijs. Want als mijn camera verborgen is (de enige manier om een slimme crimineel te pakken) is het bewijs alleen rechtmatig, als ik de crimineel heb verwittigd van het feit dat hij wordt opgenomen (zie je het voor je?)

 

OK, ik kan me niet herinneren dat ik een brief heb gehad, waarin staat wat die camera’s langs de weg doen. Ben ik dan verwittigd over het feit dat ik wordt geregistreerd? Word ik geregistreerd en hoe dan? Ik kan me niet herinneren dat ik een brief heb gehad van Albert Heijn, dat mijn bonuskaart ook gebruikt kan worden om te zien of ik recht heb op een uitkering. Het welbekende schandaaltje van de belastingdienst die parkeergegevens eiste van een bedrijf, om te kijken of er fraude wordt gepleegd met lease auto’s van de zaak. En de onzichtbare agent achter een boom met een lasergun? Onrechtmatig verkregen bewijs is het. Zoals altijd wordt je via de overheid belast met zaken die zwaar bestraft worden als je het zelf doet. Ik kan leven met het feit dat je geen eigen rechter mag spelen, maar blijkbaar is er veel behoefte aan, dus waar blijft de rechter die mij beschermt?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten