De mensheid heeft zich weten te onttrekken aan de natuurlijke voedselketen zoals die op deze planeet bekend is. Normaal gesproken kan je maar op 1 manier niet opgegeten worden door een ander dier; de sterkste jager zijn aan de top van de voedselketen. De mens zit absoluut niet aan de top van de voedselketen, want hij is kansloos in een blote handen gevecht met vele roofdieren. Met betonnen jungles, wapens en afstandvergrotende middelen houden we de natuur zo van ons weg dat we niet ten prooi vallen. Een geweldige prestatie, mogelijk gemaakt door hersengebieden die met de mens unieke neo-cortex een draai geven aan evolutie. Maar er liggen grotere gevaren op de loer die allemaal hetzelfde probleem in de oorsprong hebben; geldzucht. Dit is een hersenaandoening die je drijft tot het opzetten van systemen waarbij hele volkstammen goedgelovige burgers in je eerlijkheid geloven, terwijl je enige doel is om ze zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld afhandig te maken.
Een van die systemen is: de voedselketting. De jagers in de voedselketting zitten hoog in kantoren aan notenhouten bureaus. Ze drinken dure whisky en roken speciaal geïmporteerde Cubaanse sigaren. De grote massa van het volk zijn de prooien en het jagen gaat stiekem, en het doden langzaam. Ze bedenken manieren om afvalproducten te verwerken in voedsel, zodat ze daar geen verwerkingskosten voor hoeven te betalen, en ze verdienen aan de verkoop van deze producten. Deze producten worden aan je verkocht met mooie plaatjes, kleuren, liedjes, en aantrekkelijke prijzen. Ze zien er gezond uit, en met mooie teksten worden ze zo ook aangeboden, hoe kan dat nou niet kloppen. Maar je wordt er ziek van. Niet ziek genoeg om niet meer te kunnen werken, maar ziek genoeg om afhankelijk te worden van medicijnen van bedrijven die door dezelfde geldschieters worden gefinancierd.
De prooi is gewillig, want het ziet er allemaal goed uit, en het smaakt zo lekker. Trouwens, als het allemaal zo slecht zou zijn, dan mochten ze het toch niet verkopen. Naïef als ze zijn komen ze op de stofjes af die in hun lijven schreeuwen; “Meer, meer!!!” Langzamerhand nemen de reserves van bouwstoffen in hun lichamen af, en ze gaan zich steeds slechter voelen, al weten ze niet waarom. De chemicaliën hebben een negatief effect op de gemoedstoestand en de afbraak van lichaam en geest moet ondersteund worden met meer chemicaliën. Dan gaat het weer goed, want ze voelen niets meer. Maar de afbraak gaat door.
Dik, langzaam en lam geslagen gaan ze naar hun steeds verder uit bereik rakende pensioen leeftijd. Maar dat kost geld. Nu is er genoeg rotzooi in het lijf om een ongeneeslijke ziekte te constateren en die hard aan te pakken met de grootste moordenaar die we hebben; chemokuur.
Als een verveelde huiskat die brokjes genoeg heeft, speelt de jager nog even met het lijk, om het vervolgens te laten liggen. Volgende! De voedselketting is een zware ketting, met een steeds zwaarder wordende bal er aan, die op het laatst niet anders kan dan door het ijs zakken van deze koude wereld. De jagers bekijken hun prooien al levend vanuit gepantserde auto’s, megalomane kantoren en riante huizen. Terwijl hun uitgezette systeem een perfecte val is, die als een sluipmoordenaar geld incasseert totdat de cellen het begeven.
De voedselketting; iedereen in 1 gevangenis.