Kent u die vriendelijke jongelui die u in een winkelstraat tegen komt, die vrolijk het gesprek openen door tegen u te liegen dat u een gratis kant kunt krijgen? Als u het gesprek aan gaat blijkt namelijk dat u een abonnement moet afsluiten. Naar mijn idee is dat dus geen gratis krant, er staat namelijk een prestatie tegenover; dat u zich conformeert aan een langdurige overeenkomst ter afname van een krant. Het “gratis” exemplaar is dus uiterst suggestief. In de beleving van de verstrekker betaalt u niet voor die enkele krant, maar daarvoor moet u dus wel iets veel duurder dan die enkele krant bij diezelfde verstrekker aanschaffen. Iets waar u wellicht niet om gevraagd heeft. De overweging van u om die ene krant aan te nemen is het feit dat hij in eerste instantie gratis werd aangeboden.
Het is een winkelstraat, u bent een vrij persoon, ziet er direct van af en loopt enigszins geërgerd door. “Hoe durven ze?” Maar u staat het al heel uw leven toe. Sterker nog, u wordt er nooit voor aangesproken, want het is normaal dat u betaalt voor iets waar u niet om gevraagd heeft. Nog erger is dat u geen duidelijk product er voor terug krijgt. Welkom in de twijfelachtige wereld van belastingen.
U solliciteert, wordt aangenomen bij dat bedrijf en spreekt af wat uw vergoeding is voor de diensten die u verleent. Niemand heeft u aangesproken om uit te leggen waarom, maar u betaalt loonbelasting over het bedrag dat u heeft afgesproken met uw werkgever. Maar weet u ook waar dat geld aan wordt besteed, en waar staat dat dan? Belastingen zijn in het leven geroepen om gemeenschappelijke voorzieningen te maken waarvan iemand anders heeft bepaald dat u dat nodig heeft, en dat u er voor moet betalen.
U gaat naar een winkel, en koopt daar een product. U heeft een overeenkomst met de winkel, namelijk dat u betaalt voor hetgeen u mee naar huis neemt. De winkeleigenaar wil daar een bepaald bedrag voor hebben om van te kunnen leven. Toch berekent hij u 21% meer. Omdat een derde partij die niets met uw transactie heeft te maken die 21% aan de winkeleigenaar in rekening brengt. Maar weet u ook waar dat geld aan wordt besteed, en waar staat dat dan?
U gaat op reis en wilt graag met een gerust hart op weg gaan. U sluit een reisverzekering af. U heeft dus een overeenkomst met de verzekeraar waardoor u een bepaald bedrag uitgeeft. Bij een probleemloze vakantie bent u het geld kwijt, bij calamiteiten vergoed de verzekeraar uw schade (waarschijnlijk niet maar das een ander verhaal) Een derde partij belast uw prijsafspraak met assurantie belasting. Maar weet u ook waar dat geld aan wordt besteed, en waar staat dat dan?
Zo zijn er legio voorbeelden van het innen van belastingen die op 1 of andere manier terug moeten komen bij de burger, u dus. Maar u weet niet hoe, wanneer en of het wel in verhouding staat, u vraagt er nooit naar en neemt het voor lief. Hoe kan het dat een organisatie die u zo veel geld afhandig maakt waar u niet direct aanwijsbaar iets tastbaars voor terug krijgt, toch zo veel vertrouwen van u geniet. Was het een commerciële organisatie geweest (laten we eerlijk zijn dat dit ook het geval is) had u al lang kassa, de consumentenbond, omroep Max, Peter R de Vries en de lokale motorbende als backup knokploeg ingeschakeld.
Belasting dienst, we kunnen het niets beters maken, alleen maar duurder.